Rasa koni bretońskich wywodzi się z europejskiej Bretanii. Bretońscy hodowcy starali się wyhodować odmienny typ konia już od dawna, a możliwe stało się to dzięki konikowi z Gór Czarnych.
Krzyżówki różnych ras doprowadziły do powstania, aż czterech odmian koni. Były to konie zdolne do prac pociągowych, zaprzęgowych, a nawet nadające się do udziału w wyścigach.
Koń bretoński jest wysokim zwierzęciem, a jego wzrost może wynosić nawet 160 cm. Sylwetka konia bretońskiego jest kanciasta, ale i zwarta.
Zwierzę to charakteryzuje się dużymi nozdrzami, a małymi uszami. Szyja jest krótka i gruba, a głowa kanciasta.
Jego budowa nie ogranicza jednak jego ruchów. Bretany są zwierzętami pełnymi energii.
Najpopularniejszym umaszczeniem jest to kasztanowo dereszowate, ale spotkamy również siwe, gniade oraz kasztanowate. Bretany są cenione ze względu na swoją energiczność, a także wytrzymałość.
Konie te nadają się do różnego typu prac, ale są również wykorzystywane do uszlachetniania innych ras koni.